Metaverse Olması Gerektiği Kadar Yıkıcı Görünmüyor – İnsanlar her zaman siber uzayın gerçek kentsel alanın bir versiyonu gibi görüneceğini hayal ettiler. Amerikalı bilimkurgu yazarı Neal Stevenson, 1992 tarihli romanı Snow Crash’te, Street adını verdiği şey boyunca inşa edilen metaverse’yi ilk hayal eden kişiydi. Onun dünyasında, bu büyük bulvar dünyayı sarıyor, ancak yine de binalar ve elektrik tabelalarıyla çevrili tipik bir kentsel cadde olarak sunuldu.
Facebook‘un ana şirketi Meta‘nın son reklamları, Mark Zuckerberg‘in metaverse vizyonunun çok farklı olmadığını gösteriyor. Bir ziyaretçi olarak, karlı ormanlık alanların tropik adalarla buluştuğu, ancak inşa edilen yapıların minimalist villalar ve silinebilir uzay istasyonları olduğu imkansız bir manzaranın önünde duruyorsunuz. Daha çok rastgele “havalı görünümlü” görüntülerin mekansal bir ruh hali panosuna benziyor. Zuckerberg’in meta veri deposu dünyası, düşünülmüş, uzamsal bir ortam yerine daha çok bir masaüstü arka planı gibi davranır.
Meta’s Horizon Worlds, kullanıcıların sanal dünyalar oluşturmak ve paylaşmak için bir dizi araca sahip olduğu bir sosyal platformdur. Buradaki reklamlar, yemekhanelerde yürüyen veya tren yemek vagonlarında oturan, hepsi gerçek dünyadaki benzerleri gibi görünecek şekilde tasarlanmış, ancak bir çocuk TV şovu gibi basit bir grafik stilinde oluşturulmuş kullanıcıların avatarlarını içerir.
Meta’nın Horizon Worlds’ü “sınırsız olasılıklar” yeri olarak piyasaya sürüldü.
Sokak lambaları, prizler ve pencere çerçeveleri gibi pratik (ancak gereksiz) tasarım öğeleri, bu steril, sanal alanların kentsel doğasının altını çiziyor. Bu, Amerikalı teknoloji gazetecisi Kyle Chayka’nın “hava sahası” olarak adlandırdığı genel küresel minimalizmle çınlıyor: dünyanın her yerindeki kafelerde, ofislerde ve Airbnb dairelerinde bulunan her yerde bulunan estetik (ahşap banklar, açık tuğla, endüstriyel aydınlatma armatürleri).
Sanal şehir planlaması
Meta’nın metaverse dünyaları için tanıtım vizyonu bir dizi farklı anlık görüntü olsa da, Decentraland, The Sandbox ve Cryptovoxels gibi diğer metaverse platformları bir miktar kentsel planlama özelliğine sahiptir. Gerçek dünyadaki birçok şehirde olduğu gibi, yatay bir düzlemde dağıtılmış arazi parsellerinden oluşan bir ızgara sistemi kullanırlar. Bu, mülkün kolayca parsellenmesine ve satılmasına izin verir. Bununla birlikte, bu parsellerin çoğu boş kaldı ve bu, öncelikle spekülatif olarak alınıp satıldıklarını gösteriyor.
Bazı durumlarda, değer yaratmak amacıyla arsalara içerik – binalar ve bunların içinde yapılacak, görülecek ve satın alınacak şeyler – eklendi. Sanal mülk geliştiricisi Metaverse Group, Decentraland parsellerini kiralıyor ve kiracılara kurum içi mimari hizmetler sunuyor. Ana şirketi Tokens.com’un da sanal merkezi var, Crypto Valley adlı bir bölgede bloklu bilimkurgu tarzı bir kule. Diğer birçok metaverse binası gibi, insanları kendisine çekmek için tasarlanmış dev bir mekansal sembol olarak hizmet ediyor.
Aralık 2021’de YouTuber StinkyScrublet, Decentraland’da nasıl arazi satın alınacağına dair bir eğitim yaptı.
Diğer Decentraland yapıları arasında Miller Lite’ın bir dalış barı ve Japon sanal divası Edo Lena’yı tanıtan bir neon tapınağı yer alıyor. Ayrıca, mlo.art’a ait olanlar gibi NFT’leri satan sayısız beyaz küp sanat galerisi vardır. Bu yapılar tıpkı gerçek dünyadaki galerilere benziyor, ancak basitleştirilmiş ve bağlamından arındırılmış.
Referans mimarisi
Medya teorisyeni Mark JP Wolf, 2012 yılında, Building Imaginary Worlds adlı kitabında, kurgusal dünyaların “sıfırlayabilecekleri tüm varsayılanlara rağmen, çoğu şey için Birincil Dünya [yani gerçek dünya] varsayılanlarını kullandığını” söylüyor. Başka bir deyişle, meta veri deposundaki her şey sıfırdan oluşturulduğundan, teknik olarak tasarımlarınızda gerçek dünyaya atıfta bulunmanız gerekmez.
Ancak birçok insan yine de bunu yapmayı seçiyor. Sanal binalarında tanıdık mimari özellikler için dolgundurlar çünkü bu, katılımcıların kendilerini dalmış hissetmelerini kolaylaştırır.
Araştırmalar, gerçek hayatta da bunun nasıl yapay dünyalar yaratıldığını gösteriyor. Sanat tarihçisi Karal Ann Marlin, Disney’in tema parklarının yapılı çevresini, gerçekliğin “arttırıldığı”, yani hem yeni hem de rahat bir şekilde tanıdık hissettirecek şekilde yükseltildiği bir “güvence mimarisi” olarak tanımlıyor.
Böyle “artı” mimariyi bulabileceğiniz bir başka yer de Las Vegas. Nevada şehri, şehir tarihçileri Hal Rothman ve Mike Davis tarafından geniş bir laboratuvar olarak tanımlanmıştır. Oradaki şirketler, “eğlence, oyun, kitle iletişim araçları ve eğlencenin her olası kombinasyonunu” test etmek amacıyla Paris ve New York gibi diğer şehirlerin kolajları olarak kentsel alanlar yarattılar.
Gerçek şehirler artık metaverse’de kendilerini taklit etmeyi seçiyor. Güney Kore’nin Metaverse 120 Merkezi hem eğlence hem de idari kamu hizmetleri sağlayacak. Proje, ülkenin kamuya açık dijital altyapıya yönelik dijital yeni anlaşmasının bir parçası olarak, öncelikle bir hükümet tarafından yönetilen az sayıdaki metaverse girişiminden biridir. Amaç akıllı şehir teknolojisini beslemek, mirası korumak ve sergilemek ve kültürel festivallere ev sahipliği yapmak.
Araştırmalar, kamusal kentsel alanların tasarımının, insanların içinde davranış biçimleriyle birlikte geliştiğini gösteriyor. Benzer şekilde, meta veri deposunun başarısı – insanlar kullansın ya da kullanmasın – büyük ölçüde oluşturulan ortamlara bağlı olacaktır.
Sanal alanların, insanların erişmesi için uygun ve geri dönmeleri için yeterince ilgi çekici olması gerekir. Ayrıca onları fiziksel alanlardan farklı kılan şeylerden yararlanmaları ve genişletmeleri gerekiyor. Gerçek dünyadaki mülk geliştirme ve ticaret mantığını meta veriye nakletmek, gerçek dünyadaki şehirlerde bulduğumuz sosyal ve ekonomik tabakalaşmayı yeniden yaratabilir ve bu da metaverinin özgürleştirici potansiyelini baltalar.
NFT Haber – Metaverse – Rehberler – Dijital Kitaplar – KriptoCAST – Destek & Bağış
